موش کور حیوانی است که در اغلب کشورها وجود دارد؛ ولی با این همه نمی توان آن را مشاهده کرد. زیرا بیشتر زندگی خود را در زیر زمین می گذراند. فقط بعضی مواقع در باغها و مزارع، تپه کوچکی از خاک دیده می‌شود که پشت بام لانه موش کور است و در زیر آن موش کور در تاریکی مطلق زندگی می‌کند. موش کور، حیوان کوچکی است که به ندرت طول آن بلندتر از ۱۵ سانتی‌متر می‌شود. بدن این جانور از کرک بسیار نرم موشی رنگ پوشیده شده‌است و دم صورتی رنگ آن فقط ۲ یا ۳ سانتی‌متر طول دارد. موش کور گردن ندارد و گوشهای کوچک آن در زیر کرک پنهان شده‌اند. البته موش کور چشم دارد؛ ولی چشمهایش به اندازه نوک یک سنجاق هستند و با کرک پوشیده شده‌اند. به همین دلیل است که مدت زمان نسبتاً زیادی همه خیال می‌کردند که موش کور واقعاً کور است. در حالی که موش کور بیناست؛ اما ضعیف می بیند. موش کور در کندن زمین سرعت و مهارت زیادی دارد. زیرا پاهای جلویش خیلی قوی هستند و شکل بیلهای کوچک را دارند. و بالاخره موش کور در مدت فقط چند دقیقه زمین را می‌کند و در آن ناپدید می گردد. برای آنکه تجسمی از سرعت موش کور داشته باشید، کافی است که بگوییم این جانور کوچک در طی یک شب می‌تواند ۷۰ متر تونل حفر کند. لانه موشهای کور، معمولاً به صورت یک تپه دیده می‌شود. در داخل این تپه، دو تونل گرد وجود دارد که یکی بالای دیگری کنده شده‌است و چند تونل عمودی نیز آن‌ها را به هم مربوط می‌سازد تا موشهای کور بتوانند در تمام جهات حرکت کننداین جونده  علاوه بر آسیب به ریشه محصولات ، زمین را سوراخ و با ایجاد تونل آبیاری را مشکل می کند چون در این مواقع دیواره های مزرعه شکسته، زمین تخریب و محصول از بین می رود و میزان بهره وری مزارع کاهش می یابد. از روش های مبارزه با این جونده  استفاده از قرص های تدخینی را می توان برشمرد.در همین راستا  کارشناس  حفظ نباتات اداره بهبود تولیدات گیاهی در مورخ 18/10/1398 با استفاده از قرص های تدخینی اقدام به مبارزه با موش کور در سطح ده هکتار از مزارع  تل چنگی از توابع وردشت نمود .