چكيده
مسئله‌ي افزايش توليد و قطع وابستگي به واردات گندم موجب شده مسئولين توجه ويژه‌اي به سيستم‌هاي توليد و راهكارهاي افزايش توليد و كاهش تلفات داشته باشند. سطح زير كشت گندم در ايران طبق آمار منتشر شده، 61/6 ميليون هكتار و ميزان توليد آن 57/14 ميليون تن با متوسط عملكرد 8/3 تن براي كشت آبي بوده است. قسمت قابل توجهي از اين محصولات در زمان برداشت توسط كمباين به زمين ريخته شده و تلف مي‌شوند. جداي از تنظيمات قسمتهاي مختلف كمباين، نوع كمباين نيز در اين امر نقش قابل توجهي داشته كه با توجه به ساعت و منطقه برداشت، عملكرد مزرعه، عمر کمباين، واريته محصول و نوع کشت (آبي و ديم)، اين مقادير در انواع مختلف كمباين متفاوت است. در اين تحقيق دو نوع كمباين متداول جاندير 955 و کلاس
(سهند 68S) مورد بررسي قرار گرفت. با توجه عوامل ذکر شده داده هايي از مناطق مختلف زير کشت گندم خراسان رضوي مورد بررسي قرار گرفت و در نهايت با استفاده از مدل متغيرهاي موهومي طرحي براي پيش بيني ريزش و تحليل داده ها ارائه گرديد.
كليدواژه: مدل متغيرهاي موهومي، پیش بینی تلفات، تلفات برداشت، مکانيزاسيون |